در مهندسی عمران ، قفس توری گابیون می‌گویند که درون آن را از قلوه سنگ و قطعات مختلف پر می‌کنند و تعدادی از آن ها را به صورت خشکه‌چینی روی هم قرار می‌دهند تا از ریزش دیواره خاکی جلوگیری شود.

ریشه های توری گابیون به دوران قرون وسطی بر می‌گردند و این فناوری نخستین بار در اروپا و بیشتر در ایتالیا به کار رفت. واژه گابیون از واژه ایتالیایی “gabbione” به معنی سبد بزرگ اقتباس شده است. ابتدا گابیون برای ساخت دیوار های دفاعی و تحکیم با استفاده از سنگ ها و متریال دیگر مورد استفاده قرار می‌گرفت.

در قدیم نیز گابیون را به شکل سبد استوانه ای شکل بدون ته می‌ساختند که از خاک پر کرده و برای جان پناه بکار می‌بردند که به این کار سَلّه‌اندازی نیز می‌گفتند.

گابیون در مهندسی عمران ، راه سازی و امور نظامی کاربرد دارد. از آن برای استحکام بخشی کرانه های دریا و دریاچه ها در برابر فرسایش نیز استفاده می‌شود.

امروزه از گابیون در زیبایی منظره و محوطه سازی نیز استفاده می‌شود و برای این منظور از تارهای مفتول و ورق فلز به همراه پرکننده هایی مانند شیشه و سنگ های رودخانه ایی و … استفاده می‌گردد که جایگاه ویژه و رو به گسترشی در معماری فضای باز و لند اسکیپ پیدا کرده ‌است.